Aangename kennismaking!

Hey!

Mijn naam is Charlotte Maertens en misschien herken je mij wil vanuit de les, of misschien ook niet. Hieronder kan je alvast kennismaken met mij! 

Wie ben ik nu? Kom bijna alles van mij te weten!

Ik ben een jongedame van 21 jaar, gedomicilieerd bij mijn ouders en 4 jaar jongere zus in Oostnieuwkerke. Maar hoofdzakelijk is mijn woonplaats bij mijn vriend in Balegem.  Ik studeer aan de hogeschool VIVES en ben samen met jullie op dit reddingsvlot gesprongen. En ja, ik geloof erin dat we de overkant zullen halen! Zelf ben ik actief op enkele sociale media kanalen. Via onderstaande link kan je alvast mijn Facebook terugvinden.
Link: facebookpagina Charlotte Maertens

Mezelf voorstellen is een eenzijdig verhaal, laten we even luisteren naar me vriendinnen! 

Mezelf voorstellen vanuit mijn eigen perspectief is een eenzijdig verhaal. Daarom heb ik gevraagd aan enkele vriendinnen om mij te beschrijven in één zin. Laten we eens horen wat zij vinden van mij.

''Een vlotte babbelaar waardoor het aangenaam babbelen is met je en dit nog met een vleugje goeie humor.'' Ine Anckaert - ''Je bent rechtuit en zal altijd zeggen waar het op staat.'' Britt Gabriëls - ''Een zotte doos vol energie en met een gouden hart.'' Emma Cappelle - ''Een sociale dame die weet wat ze wil in haar leven.'' Laure Trossaert - ''Altijd enthousiast om aan iets te beginnen, staat als eerste klaar om mensen te helpen en is een echte levensgenieter.'' Benedicte Van den Bulcke - ''Je bent een spring in het veld, steeds enthousiast wanneer het soms even tegenzit.'' Elke Hoorelbeke

In bovenstaande citaten kan ik mij zeker en vast terugvinden. Ik ben vooral gevormd tot de persoon die ik nu ben door enkele 'levenservaringen'.

'Levenservaringen'

Ik ben 13 jaar lid geweest van Chiro 't Scamanderke, 10 jaar als lid en drie jaar als leiding. De Chiro is niet alleen een plaats om te ravotten maar ook een plaats waar je kan leren. Het heeft mij grotendeels gevormd tot de persoon die ik nu ben; levendig, met vaak veel energie.

En avonturen ga ik niet uit de weg. Zo ben ik vier jaar geleden geselecteerd geweest om mee te gaan op inleefreis naar Ethiopië. Een reis dat bestond uit drie weken vrijwilligerswerk met 14 jongeren geselecteerd over gans België. Niet alleen het vrijwilligerswerk was een uitdaging, maar ook om met de andere jongeren overeen te komen. Gelukkig zijn we voordien tweemaal op weekend gegaan om elkaar te leren kennen. Vier jaar later spreken sommigen nog altijd af om iets te gaan eten. 

De keuze om sociaal werk te studeren kan ik wel linken met deze inleefreis. Ik heb kennis gemaakt met een andere cultuur, met het thema armoede en geleerd om mij open te stellen.
De link hieronder verwijst naar mijn website/ dagboek omtrent mijn inleefreis.
Link: dagboek inleefreis Ethiopië

Mijn klas tijdens het vrijwilligerswerk

Coronatijden

Het zijn maar bizarre tijden, niet? Het COVID-19 virus begon voor mij als een ver-van-me-bedshow maar is, helaas, momenteel niet meer weg te denken uit ons dagelijks functioneren. Mensen werken van thuis uit, scholen sluiten, stages worden opgeschort, ... 

Vaak probeer ik mijzelf op te beuren met het volgende:

"Het leven is een feest, je moet alleen zelf de slingers ophangen."

Het is niet omdat de overheid ons maatregelen oplegt om 'in ons kot te blijven' dat we ons hoeven te vervelen. Zo ben ik begonnen met mijn kookkunsten aan te wakkeren en speel ik gezelschapsspelletjes. 

Maar dit alles neemt mijn angst niet weg. Iedere avond om 19 uur stipt staat de tv aan om het nieuws te bekijken. ''X aantal nieuwe besmettingen, X aantal nieuwe doden.'' Ik overdonder mezelf met een tal van vragen. Wanneer stopt het? Is er iemand die wel zekerheid heeft in deze onzekere periode? Wat met onze lessen? ...

Ik heb vooral de pest aan corona!